D. gaat een sliptong te lijf. We hebben er gisteren twee gekocht in de Hypermarché, samen met nog een karrevracht aan boodschappen. Het kan komende week gaan sneeuwen en dan kun je maar beter goed voorbereid zijn met genoeg eten & drinken. Bij de aanschaf van de tongen hadden we er niet over nagedacht dat ze niet schoongemaakt zijn. Een filmpje op Youtube laat zien hoe je dat doet, zo’n vis ontvellen. Het lukt redelijk, maar de volgende keer bestellen we ze toch maar schoongemaakt.
Op dag drie hebben we de boel aardig op de rails en heb ik
op Le Bon Coin, de Franse Marktplaats, een kast gevonden waar al mijn spullen
op overzichtelijke wijze in kunnen worden opgeborgen. Het is, net als de meeste
plaatjes op die site, een vreselijk slechte foto maar van alle armoires lijkt me dit wel de beste. Er
hoeft niks aan geschuurd en gelakt te worden en dan ben ik al gauw tevreden.
Bovendien vond ik vanmorgen het geld voor de kast in een oude portemonnee dus
in feite kost hij helemaal niets.
Hij blijkt al uit elkaar en in de garage te staan, dus het
inladen is snel gebeurd. Eenmaal thuis moet hij eerst nog wel even
acclimatiseren want de pen-gat verbindingen passen niet zonder grof geweld te gebruiken.
We zetten hem morgen wel in elkaar. Ik heb al gezien dat ik hem vooral erg
Frans vind, met guirlandes en een bloemenmandje. Dit alles van solide
kersenhout.
De CV doet het niet echt lekker, D. vertelt mij precies wat
ermee aan de hand is maar halverwege zijn verhaal constateert hij dat hij dit
net zo goed aan een lantarenpaal kan vertellen, wat ik beaam. Dit soort
technische aangelegenheden zijn zijn pakkie-an, ik ben er voor andere zaken.
Gelukkig kunnen we in ieder geval de keuken warm stoken met de grote chaudière, waar ik ook op kan koken. Op
zich een goede oefening in onthaasten, want je moet meegaan met de flow van de
kachel. Soms gloeiend en dan, even vergeten, bijna weer uit. Bovendien is ons
hout niet topdroog. Misschien dat we daar ook nog maar even achteraan moeten,
stoken met halfdroog hout is slecht voor het milieu, de schoorsteenpijp en voor
het humeur. Vooral als je weet dat je in Nederland nog een paar kubs kurkdroog
hout hebt liggen. In ieder geval is de loodgieter gebeld en die zal terugbellen
om een afspraak te maken de CV ketel na te kijken. We gaan het zien!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten