Vloertje

Een (s)emigratie verloopt volgens een bepaald plan. Essentieel in ons plan is, dat ons pied-à-terre in NL in zoverre klaar is dat het ingericht kan worden met spullen uit het huis dat wij verlaten.

Enkele weken geleden gingen we bij Kwantum vinyl bestellen. Je moet dan handtekeningen zetten zodat Kwantum niet aansprakelijk is voor een verkeerd opgemeten vloer of hobbelige ondergrond en goede bereikbaarheid enzovoort. We maakten een afspraak voor het leggen. De datum, 24 januari, stond met rode pen omcirkeld op de kalender. Dán kwam de vloerbedekking en konden we gaan doorschuiven. Het was een soort uur U, zeg maar. Hoofd Verbouw werkte zich uit de naad om alles voor deze gebeurtenis op tijd klaar te hebben.

Vanmiddag meldde de stoffeerder zich met het verkeerde vinyl. Mijn naam stond erop, maar hij was het direct met me eens: dit was niet het bestelde motief en ook van de maat klopte geen meter. Op dat moment wond ik me nog maar een kléin beetje op: ik kon het moeilijk die man verwijten. Hij wordt ook maar gestuurd.

Dus ging ik bellen met Kwantum Klantenservice. Tamara ging erachteraan, er zou een spoedopdracht gemaakt worden en ik zou worden teruggebeld. Na een uur belde ik zelf maar. De jongedame meldde mij dat ze al teruggebeld had, alles was opgelost in de vestiging Deventer en het dossier was gesloten. Vreemd genoeg wist ik zelf niets van dat telefoontje af en dat terwijl hij op luid stond en in mijn broekzak zat, de hele tijd! Nog even hield ze vol dat ze me echt gebeld had.  Toen kwam ze opeens met de mededeling dat de vloerbedekking op vrijdag 2 februari gelegd kon worden en dat Kwantum zo coulant was mij een korting van 5%, een bedrag van 11 euro en 32 cent, voor het ongemak aan te bieden. Nu was ik tot dan toe héél beleefd geweest. Heus. Maar opeens rolden er woorden als: “incompetent geklungel” en “prutsers” uit mijn mond. “Wij werken volgens bepaalde protocollen!” zei het meisje onverstoorbaar. En of het dan misschien geen tijd was die overboord te gooien en een probleem dat zijzelf hadden veroorzaakt, ook direct op te lossen!? Er waren een paar getuigen bij die mij met grote angstogen aankeken, maar het meisje van de Kwantum klantenservice was goed getraind. ‘Mijn excuses,’ hoorde ik nog voordat ik rood aangelopen het gesprek beëindigde.

Ik ben in de auto gestapt, naar Deventer gereden en heb mijn geld teruggekregen. Die lieve jongen van de vloerenafdeling daar kon er ook niks aan doen. “Ik hoop toch nog eens tot ziens” zei hij voorzichtig. Kennelijk had hij met zijn collega van de klantenservice contact gehad. Bij een andere zaak heb ik nieuwe vloerbedekking uitgezocht. Die gaan we dan maar zelf leggen. Want je moet  door, anders kom je nergens.