Buren op bezoek

Tijdens de maaltijd bij B(r)oer en schoonzus schoot het hem te binnen dat zij iets moesten organiseren in verband met burendag. Ik begreep dat de ‘dag’ werd gelaten voor wat hij was maar dat er natuurlijk wel gegeten en gedronken moest worden. We stelden voor het dan bij ons te houden, maar of B(r)oer dan wel wat eerder kon komen want we waren er niet helemaal zeker van of we het wel goed zouden doen…Hij lachte dat we ons daar absoluut geen zorgen over hoefden te maken, het kwam vanzelf goed.  Hij belde de buren met de opdracht een plat en een bouteille mee te brengen en te vertellen dat het feest bij ons zou zijn. Iedereen zegde toe te komen, op één na die het in het midden liet. Die ligt niet helemaal zo lekker in de buurt, had ik al begrepen. Hij legt dode mollen die hij vangt onder B(r)oers brievenbus, want die komen van diens biologisch beheerde land naar het zijne toe gegraven. En er was ook een akkefietje met een hond van B(r)oer en een paar kippen. Maar goed, we hebben dus over een lengte van zo’n drie kilometer in totaal tien buren (kinderen niet meegerekend). Ook de burgemeester en zijn vrouw behoren daartoe, evenals de stokoude ouders van de burgemeestersvrouw. En dan hebben we Jeanine & Robert, die wonen wel aan onze straat maar in een ander departement: de grens tussen de Eure en de Orne slingert zich op merkwaardige wijze door het land. Dit heeft o.a. als gevolg dat hun vuilnis door een andere vuilnisauto wordt opgehaald dan bij de rest. Hilarisch en niét te veranderen. De burgemeester heeft er zelfs werk van gemaakt, maar ja, officieel wonen zij dus niet in Verneusses….

We waren de hele dag wel zo’n beetje bezig, alles opruimen, snoeien, een stuk langs onze oprit bosmaaien anders was er geen plek voor de auto’s. Ik haalde nog bubbels en de bijbehorende glazen. Tenslotte zetten we borden, glazen en bestek klaar. Het weer zat mee.

Het feest zou om 20.00 uur beginnen. Om 20.20 meldde zich de eerste gast, B(r)oers nieuwe medewerker. Hij had een tray witbier en wat zakken zoutjes voor het apéro mee. Hierna kwamen Jeanine & Robert, zij hadden een salade, een enorme schaal met (naar later zou blijken weergaloos heerlijke) aardbeien, stukken eendenborst, wijn, whisky en sap en nog andere biologische versnaperingen. We werden er stil van, maar toen kwam de burgemeester met aanhang en daar kwamen hele kratten uit de auto met nog veel meer eten en vooral ook drank. De burgemeester had zijn aanvankelijke wat afwachtende houding* geheel laten varen en stormde mij met open armen tegemoet.  De rest van de gasten arriveerde ook met nog meer lekkers en schoonzus had een dessert mee, riz au lait.

Wij hadden de tafels en de stoelen in een Hollands rondje neergezet en eerst stond iedereen boven op elkaar te proosten maar omdat er oude mensen bij waren duurde het niet lang of men ging zitten. Eigenlijk hoefden wij weinig te doen: de drank werd geregeld door de burgemeester, die de glazen vol schonk met pommeau, het van calvados afgeleide aperitief. We namen allemaal een slokje en ik dacht nog, jémig, pittige pommeau toen bleek dat er calvados in de glazen zat. Niet zo verwonderlijk, want op de flessen zat geen etiket. Alle glazen werden weer ingenomen en terug in de fles gegoten en nu kregen we pommeau. Er wordt in Normandië grootscheeps zelf calvados gestookt maar de burgemeestersvrouw zei dat hij dat niet zelf deed, maar een goede vriend. Inmiddels werd er flink gegeten van de versnaperingen en D. ontstak de barbecue. Ik had 36 chipolata’s (kleine worstjes) ingekocht, maar de eendenborst kwam eerst op het vuur. Robert sneed het vlees in plakjes, de schalen met salades stonden opeens op tafel, iedereen had een bord en bestek en zat te eten. Het was allemaal uiterst genoeglijk. De enige die verstek liet gaan was de mollenman. Misschien ook maar beter.

Bij het toetje van Riz au lait met aardbeien openden wij de flessen Clairette de Die en toen dat allemaal op was moest de maaltijd uiteraard beëindigd worden met de vijftien jaar oude calvados. De rest werd ons plechtig overhandigd door de burgemeester. Iedereen pakte zijn spullen weer in, binnen tien minuten stond de hele afwas in de keuken en waren we na een hartelijk afscheid en vele ‘kom eens op de koffie’ uitnodigingen weer met z’n tweeën. Het was een geweldige avond en we hadden vanmorgen niet eens een kater! Dat kwam omdat de calvados van excellente kwaliteit was, zei schoonzus toen ik haar sprak. Dat zal het zijn geweest!