Meeleven

Omdat alleen daar Wifi is zit ik op het terras van de camping achter mijn laptop. Er is altijd wel iets dat ik niet kan laten wachten – voor mijn eigen gemoedsrust. Het terras is leeg maar aan de tafel naast mij schuift een meneer aan nadat hij zijn bestelling heeft doorgegeven in vlekkeloos Frans. Ik schat hem tweede helft zestig.  Ik ben aan mijn laptop gekluisterd en lichtelijk verrast als de meneer zijn klingelende telefoon ter hand neemt en er in het Nederlands tegen begint te praten.

Eerst komt er een kleindochter aan het woord. Het contact verloopt wat moeizaam want ze praten steeds precies tegelijkertijd. Het gaat over afzwemmen en hoe het op school was.

‘Gaat het allemaal?’ Dochter heeft een snik in haar stem.’ We zorgen goed voor de bloemen hoor, gisteren heb ik er nog een vers boeket op gelegd. Er zijn nog zoveel bloemen!’ Pa reageert omzichtig dankbaar, gaat niet in op de tranen. Natuurlijk is het direct duidelijk waar het hier over gaat. Meneer is alleen en voor het eerst zonder mama op vakantie met de caravan. ‘Ik heb gevraagd of ik morgen een andere plek mag, die ik nu heb is teveel in de schaduw, een beetje somber.’ En:

‘Tja, het is wel raar hoor. Overal waar ik kom ben ik met haar geweest. Ik moet het steeds vertellen. Iedereen is geschokt. Vorig jaar was ze er nog bij! Maar verder gaat het z’n gangetje hoor. Ik geef ’s avonds mijn gegevens door, net als altijd.’ Ik tik driftig een antwoord op een email en denk dat het vast een campingcontroleur is, deze meneer. Van de ANWB of de ACSI. Leuk baantje, je bent het hele seizoen op vakantie! Er wordt ingezoomd op schoonzoon, die ook wat roept. Er komt nog een ander kleinkind aan het woord. En opeens vind ik het heel vervelend, zo ongevraagd opgenomen te worden in het leven van een volstrekt vreemde. Waarom gaat die man zo dicht naast me zitten? Het héle terras is leeg! Waarom loopt hij niet een eindje weg? Nu móet ik er straks wel iets van zeggen, als het gesprek is afgelopen. Het is toch raar als ik dat niet doe – hij weet nl inmiddels dat ik ook Nederlandse ben want manlief is aangeschoven met een biertje voor hem en een rosé voor mij.

Natuurlijk raken we met elkaar in gesprek nadat hij zijn Facetime sessie beëindigd heeft. Natuurlijk voelen we mee met zijn verlies. Natuurlijk blijkt hij campingcontroleur te zijn ('Ik kom altijd onaangekondigd'). Maar ik blijf het niet natuurlijk vinden dat mensen hun hele hebben en houden op een Frans terras ten gehore brengen. Alsjeblieft. Laat dat.